Η διοίκηση της ομάδας έχτισε σε χρόνο ρεκόρ το ρόστερ της επόμενης σεζόν και η ομάδα σιγά σιγά μπαίνει σε μια φάση κανονικότητας, έχοντας 25 μέρες μπροστά της προκειμένου να προετοιμαστεί όσο καλύτερα γίνεται για την έναρξη της σεζόν. Σίγουρα μια εντελώς νέα ομάδα θα είναι ασύνδετη τον πρώτο καιρό, παίζει πάντα το σενάριο να υπάρξουν και αλλαγές, αλλά ο μπασκετικός ΠΑΟΚ θέλει, ειδικά φέτος, μόνο στήριξη και καθόλου γκρίνια. Γι’ αυτό σήμερα θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με το αγωνιστικό κομμάτι, κάνοντας μια πρώτη ακτινογραφία του νέου ρόστερ.

Τη θέση του πόιντ γκαρντ θα μοιράζονται φέτος ο Τζεκουάν Λιούις και ο Άνταμ Σμιθ, με τον Τσόχλα να είναι αυτή τη στιγμή ο τρίτος στο ρόστερ, όμως κανονικός πλέι μέικερ μπορεί να θεωρηθεί μόνο ο πρώτος, τον οποίο είδαμε και πέρσι για μερικούς μήνες με τη φανέλα της Κύμης, κάτι που σίγουρα θα τον βοηθήσει να προσαρμοστεί πιο άμεσα στα ελληνικά δεδομένα, αν και δημιούργησε αρκετά θεματάκια εκεί. Ο Λιούις (24, 1.84) έχει μεγάλη έφεση στις ασίστ (αλλά δυστυχώς και στα λάθη), κλέβει πολλές μπάλες και παίζει πολύ καλά το τρανζίσιον, είναι όμως μέτριος σουτέρ. Η επαγγελματική του καριέρα άρχισε μόλις πέρσι, αφού αγωνίστηκε για 4 χρόνια στο VCU, για το οποίο είναι ένας θρύλος, φιγουράροντας στις πρώτες θέσεις πολλών στατιστικών κατηγοριών στην ιστορία του κολλεγίου. Ο Σμιθ (27, 1.85) από την άλλη είναι πολύ καλύτερος σκόρερ, έχει μεγάλη έφεση στο τρίποντο (αλλά όχι στις ασίστ), έχει πλούσιο επιθετικό ρεπερτόριο, μάλλον είναι περισσότερο δυάρι παρά άσος και ίσως σε κάποια ματς το hero ball του, ακόμα και το στυλ του, μας θυμίσουν τον Φιλ Γκος (το ξέρω, ιεροσυλία)! Δεν είναι πάντως καθόλου τυχαίος παίχτης αφού έχει αρκετές παραστάσεις από Ιταλία, Γαλλία και Τουρκιά στα 5 χρόνια που περιπλανιέται στην Ευρώπη. Είναι αρκετά ατομιστής και ο Φλεβαράκης θα έχει δύσκολο έργο για να τον βάλει σε καλούπια, ενώ προβληματίζει και η κακή αμυντική του συμπεριφορά.

Τα μεγαλύτερα ονόματα βέβαια ήρθαν στις θέσεις των φόργουορντ. Πρώτος, ο διεθνής Καναδός Άαρον Μπεστ (27, 1.93), ένας αριστερόχειρας ελεύθερος σκοπευτής, ο οποίος αράζει στις γωνίες και περιμένει να εκτελέσει, ενώ αν βρει χρόνο του αρέσει και να καρφώνει. Αν και κανονικά θεωρείται σούτινγκ γκαρντ, λόγω της αθλητικότητάς του αλλά και της έλλειψης πολλών ικανών σουτέρ από την ομάδα, αναμένεται να αγωνίζεται την περισσότερη ώρα ως σμολ φόργουορντ, όπως άλλωστε αγωνιζόταν και στη Γερμανία πέρσι, όπου και τέλειωσε τη σεζόν με 37% στο τρίποντο, ενώ πρόπερσι ήταν βασικός στη G League του ΝΒΑ στη θυγατρική ομάδα των Τορόντο Ράπτορς. Το δεύτερο μεγάλο όνομα, για τα δεδομένα μας πάντα, είναι ο Αντουέιν Γουίγκινς. Ο ξάδερφος του Άντριου και ανιψιός του Μίτσελ, θα αγωνιστεί για τρίτη συνεχόμενη σεζόν στη χώρα μας και μετά το Λαύριο και τη Λήμνο, γίνεται κάτοικος Θεσσαλονίκης. Στα 31 του πλέον, ώριμος και έμπειρος, με ύψος 2.03 και άνοιγμα χεριών κάπου στα 2.20, είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς του ελληνικού πρωταθλήματος, προσφέροντας πολλά χαιλάιτς με τα καρφώματά του και τις τάπες του και θα κληθεί να καλύψει τις δύο θέσεις των φόργουορντ. Προσωπικά απορώ πως ξέμεινε από ομάδα τόσο καιρό, αφού είναι ο ορισμός του πολυεργαλείου για έναν προπονητή που μπορεί να μαρκάρει σχεδόν τα πάντα, με μοναδική παραφωνία το κακό σουτ του και τα γρήγορα φάουλ τα οποία κάνει σε αρκετούς αγώνες.

Και πάμε τώρα στα μεγάλα μας στοιχήματα, τους Αμανζέ Εγεκεζέ και Ζέιν Νόουλς. Ο πρώτος έχει καταγωγή από τη Νιγηρία, είναι 23 χρονών, με ύψος 2.03 και αγωνίζεται ως πάουερ φόργουορντ. Είναι λίγο φοβιτσιάρης και προτιμά να μένει έξω και να βασίζεται στο καλό του σουτ στην επίθεση, αποφεύγει γενικά την επαφή και είναι σοφτ και κακός αμυντικός. Ίσως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως τριάρι αν είναι οι αντίπαλοι ψηλοί να κάνουν πάρτυ στο καλάθι μας. Πολύ καλή καριέρα στο κολλέγιο του Μπελμόντ, την τελευταία του χρονιά είχε 42% στα τρίποντα, όμως μας προδιαθέτει αρνητικά ψηλόλιγνος φόργουορντ καθώς πέρσι, στην πρώτη του επαγγελματική σεζόν, αγωνίστηκε σε 3 ομάδες της Ιαπωνίας, έχοντας συνολικά 15 πόντους μέσο όρο και πάνω από 40% πίσω απ’ τη γραμμή. Θα είναι μάλλον ο τρίτος καλύτερος σουτέρ μας πίσω από τον Μπεστ και τον Σμιθ, αν και δεν έχω καλό προαίσθημα γι’ αυτόν και θεωρώ πως θα δυσκολευτεί να βρει θέση, ειδικά αν γίνει μια ακόμη μεταγραφή. Ο τελευταίος της παρέας των ξένων έρχεται από της Μπαχάμες και ονομάζεται Ζέιν Νόουλς, έχει ύψος 2.08, περίεργα μαλλιά και πολλά τατουάζ. Είναι 27 χρονών και έχει αγωνιστεί σε Ιαπωνία, Πολωνία και Γαλλία. Αυτός δεν είναι όπως οι άλλοι και παίζει αποκλειστικά στη θέση 5, παίρνει ριμπάουντ, κάνει τάπες και καρφώματα, αλλά και πολλά φάουλ, αρκετά βήματα και σουτάρει με το ζόρι 50% στις βολές. Τι να κάνεις, όπου φτωχός κι η μοίρα του. Θα είναι ο άνθρωπος που θα έρχεται από τον πάγκο για να ξεκουράζει τον Σαρικόπουλο, ίσως και τον Μαργαρίτη, καθώς δε νομίζω να υπάρξει αγώνας που να μπορεί να αγωνιστεί για παραπάνω από 10 λεπτά. Πιστεύω πως θα μπορέσει να κάνει αυτά για τα οποία ήρθε, να προσφέρει δηλαδή λίγο θέαμα, να πάρει μερικά ηρωικά ριμπάουντ και να βγάλει καμιά άμυνα.

Και πάμε στον μοναδικό νέο Έλληνα του ρόστερ, τον Ζήση Σαρικόπουλο. Ο 29χρονος σέντερ καλείται να αποδείξει την αξία του και να κάνει την πρώτη γεμάτη σεζόν στην καριέρα του ως βασικός σε ομάδα που θα έχει δύο αγώνες την εβδομάδα, αφού θα είναι ο ψηλός μας που θα παίρνει τα περισσότερα λεπτά. Βρίσκεται σε άνοδο τα τελευταία 2 χρόνια που αγωνιζόταν βασικός σε Πανιώνιος πρόπερσι και Μινσκ πέρσι, δουλεύει πολύ και φαίνεται, μεγαλώνοντας συνεχώς το επιθετικό του ρεπερτόριο και αυξάνοντας τα νούμερά του, ειδικά σε ριμπάουντ στις βολές. Πιστεύω ότι η ανοδική του πορεία θα συνεχιστεί και θα είναι η κολώνα του φετινού ΠΑΟΚ με περισσότερους από 12 πόντους ανά αγώνα.

Αν σε αυτούς τους 7 νέους προστεθούν και οι Καραμανώλης και Καρράς που πέρσι αγωνίζονταν ως δανεικοί σε Καστοριά και Καρδίτσα αντίστοιχα, οι νέοι παίχτες είναι 9, με τους Σχίζα (που έρχεται από σοβαρό τραυματισμό), Τσόχλα (επίσης) και Μαργαρίτη να συμπληρώνουν τη 12άδα. Μεταγραφή θα γίνει άλλη μία τουλάχιστον, αλλά μάλλον θα αργήσει. Στις θέσεις των ψηλών φαίνεται να είμαστε φουλ, τα ονόματα των Γιάνκοβιτς και Γιαννόπουλου ακούστηκαν και ακούγονται ακόμα, προκειμένου να προστεθεί περισσότερη επιθετική ποιότητα και σουτ στην ομάδα. Είχε γραφτεί το όνομα του νεαρού Σέρβου γκαρντ Αλεξάνταρ Αρανίτοβιτς αλλά μάλλον το θέμα πάγωσε, ενώ οι Χατζηνικόλας και Τσιάρας κάνουν προετοιμασία με την ομάδα, με πιο πιθανό σενάριο να αποκτηθεί ο πρώτος. Αν ο Σχίζας είναι καλά και μπορεί να βοηθήσει άμεσα, πιστεύω πως η πιο λειψή μας θέση είναι αυτή του καθαρού πλέι μέικερ, αφού μας λείπει ένας ακόμη καλός κοντός αμυντικός, που να ξέρει να πασάρει και να προσφέρει 8 με 10 ποιοτικά λεπτά στον άσο, γιατί είναι πολύ πιθανό, ειδικά στην αρχή της σεζόν όπου η ομάδα θα είναι ολοκαίνουρια, να μας λείπουν οι εύκολες ασίστ. Το κενό στους σουτέρ έρχεται δεύτερο στη σειρά κατ’ εμέ, γιατί είναι άγνωστο κατά πόσο θα βοηθήσουν οι Σχίζας και Τσόχλας, ενώ και ο Εγεκεζέ είναι το μεγαλύτερο ερωτηματικό όσων αποκτήθηκαν και ποιος ξέρει, μακάρι το παλικάρι να βγάλει μάτια.

Ο κόουτς Φλεβαράκης θα παίξει σίγουρα με κοντά σχήματα, θα δούμε αρκετά τον Μπεστ στο 3, τον Γουίγκινς στο 4 και τον Μαργαρίτη στο 5, θα δούμε ταχύτατες επιθέσεις και πολύ τρανζίσιον από τις δύο σφαίρες που θα έχουμε στα γκαρντ, κάτι που πέρσι έλειπε σε πολλά ματς με τις σετ επιθέσεις που επέλεγε ο Γκος, ο Χάτσερ και ο Τέπιτς. Δεν ξέρω πόσα φιλικά θα γίνουν και με ποιους αντιπάλους, δεν ξέρω τι μπορεί να καταφέρει ο κόουτς σε 3 βδομάδες, αλλά είμαι πολύ περισσότερο θετικός και αισιόδοξος απ’ ότι φανταζόμουν πριν από μερικές μέρες. Η χρονιά μας ξεκινά από το Παλέ, πιθανότατα στις 28 Σεπτεμβρίου με αντίπαλο τον συμπολίτη που δε συμπληρώνει ούτε 8άδα μέχρι στιγμής, για την πρώτη αγωνιστική της πολύ ιδιαίτερης φετινής Μπάσκετ Λιγκ. Ίσως να είναι το πιο αδιάφορο και μίζερο Άρης-ΠΑΟΚ της ιστορίας, αλλά μια νίκη θα ήταν ό,τι καλύτερο για να αρχίσει με το δεξί η χρονιά και να ζεσταθεί λίγο και ο κόσμος. Αλλά ως τότε έχουμε καιρό…