Μετά και τα δύο πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος και με δεδομένο τη διακοπή του πρωταθλήματος, ίσως είναι η πιο κατάλληλη ώρα να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα και να κάνουμε αυτά που πρέπει για να συγκεντρωθούμε με όλες μας τις δυνάμεις στο στόχο της κατάκτησης του τίτλου.

Πιστεύω ότι η ομάδα θα βρει το δρόμο της και από παιχνίδι σε παιχνίδι θα παρουσιάζεται καλύτερη.

Τι μπορεί να συνέβη, όμως και ο ΠΑΟΚ παρουσίασε αυτό το πρόσωπο στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια του;

Πριν από λίγo καιρό και μετά τα φιλικά παιχνίδια στην Ολλανδία όλοι μας μιλούσαμε για το πόσο καλός προπονητής είναι ο Αμπέλ Φερέιρα και πόσο καλά εφαρμόζει το 4-4-2 στην ομάδα. Η ομάδα μας στα φιλικά πήγε πάρα πολύ καλά με την παρουσία του Αουγκούστο και Ελ Καντουρί στα χαφ.

Βέβαια τα προβλήματα φαινόταν ότι υπάρχουν στην άμυνα με τη ζώνη. Οι Βαρέλα και Κρέσπο έδειχναν ανέτοιμοι αγωνιστικά σαν κεντρικοί αμυντικοί, ενώ ο Βαρέλα και ο Πασχαλάκης ήταν επιρρεπείς στο λάθος. Στα στημένα –τόσο στη επίθεση όσο και στην άμυνα- δεν είχαμε καμία σχέση με την εξαιρετική δουλειά που έκανε πέρσι ο Ιταλός στην ομάδα. Παρόλα αυτά πίστευα ότι πριν τα επίσημα παιχνίδια θα γινόταν μια προσεγμένη δουλειά στα στημένα και η ομάδα σιγά σιγά θα γιγαντωνόταν. Από τη μια δεν είδαμε κάτι που να δείχνει ότι έγινε προγραμματισμένη δουλειά πάνω στα στημένα, δεδομένου της σημασίας που έχουν στους αγώνες, αφού στατιστικά τα περισσότερα γκολ μπαίνουν από στατικές φάσεις ( κόρνερ, φάουλ, πέναλτι). Ακόμα και η μοναδική κομπίνα που χρησιμοποιήθηκε στο γκολ με τον Αγιαξ ήταν «κλεμμένη» από το ματς με την ομάδα της Ασίας που την αντιμετωπίσαμε με τη δεύτερη ομάδα στο φιλικό που έγινε στην Ολλανδία. Από την άλλη ο Φερέιρα έκανε πολύ προσεγμένη δουλειά στο τακτικό κομμάτι, όμως υπήρχε αδυναμία στην επίθεση και ειδικότερα στη συνεργασία των δυο επιθετικών .

ΤΟ ΠΡΩΤΟ «ΦΑΟΥΛ»

Ειδικά στα επίσημα παιχνίδια θαρρείς και οι δυο φορ δεν γνωριζόταν καθόλου μεταξύ τους, καθώς υπήρχε εμφανέστατη αδυναμία να αλλάξουν τη μπάλα μεταξύ τους, είτε γιατί τους μάρκαραν, είτε γιατί οι αποστάσεις μεταξύ τους ήταν μεγάλες, είτε επειδή ο Πέλκας που έπαιζε περισσότερο ελεύθερος, αδυνατούσε να περάσει ασίστ στον Ακπόμ ή ακόμα και να σκοράρει ο ίδιος από ευνοϊκή θέση, ή και να διεκδικήσει κεφαλιά μέσα στην περιοχή.
Η εμμονή του Φερέιρα να ξεκινά τον Πέλκα σα φορ δε ταίριαζε με τη φιλοσοφία που ήθελε να εφαρμόσει αρχικά στην ομάδα. Και όσο επέμενε να τον χρησιμοποιεί ως φορ, εγκλωβιζόταν η ομάδα σε ένα σύστημα που έφτανε τη μπάλα μέχρι την αντίπαλη περιοχή και από εκεί και μετά τίποτα.

Με λίγα λόγια εγκλωβίστηκε και ο ίδιος ο Φερειρα σε ρηχές ιδέες και έναν τρόπο παιχνιδιού που δεν είχε σχέση με το 4-4-2 που ήθελε δυο φορ να μπορούν να διεισδύουν κάθετα , να πραγματοποιούν επικίνδυνα σουτ από μέση και κοντινή απόσταση , να φεύγουν με σπριντ πίσω από την πλάτη της άμυνας των αντιπάλων, να μπορούν να βγαίνουν μπροστά από την άμυνα σε παράλληλες σέντρες και με προβολές να στέλνουν τη μπάλα στα δίχτυα, αλλά και να είναι δεινοί εκτελεστές με το κεφάλι. Ένας από τους δυο να μην έχει αυτά τα στοιχεία, τότε το σύστημα με δυο επιθετικούς δεν αποδίδει σωστά, γιατί δίνει τη δυνατότητα στην αντίπαλη άμυνα να προσαρμοστεί επάνω στον επικίνδυνο παίκτη .

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ «ΦΑΟΥΛ»

Παρόλα αυτά η ομάδα προετοιμάστηκε πολύ καλά τακτικά και ήταν σχεδόν έτοιμη στον τομέα αυτό να αντιμετωπίσει τον θεωρητικά ανίκητο Άγιαξ. Και εκεί που είχαμε συνηθίσει να παίζει o ΠΑΟΚ κάθετο ποδόσφαιρο , με έναν Αουγκούστο να κατεβάζει τη μπάλα και να σκοράρει με ωραία πλασέ και σουτ έξω από την περιοχή, είδαμε ξαφνικά να παίρνει τη θέση του ο νεοφερμένος Εσίτι με αποτέλεσμα να αλλάζει εντελώς η χημεία που είχε αναπτύξει η ομάδα μας στο χώρο του κέντρου.

Ο Εσίτι με καθαρά αμυντικά χαρακτηριστικά σαν εξάρι παλιάς κοπής, έτρεχε αριστερά και δεξιά να κλείνει χώρους και να μοιράζει τη μπάλα σε παίκτες που είχαν αναλάβει το ρόλο του οργανωτή από πίσω.
Το θέμα είναι ότι ο Εσίτι χρειάζεται πολλές φορές να κάνει ένα ή δύο κοντρόλ για να μοιράζει με σιγουριά τη μπάλα και όλοι ξέρουμε πως το χάσιμο χρόνου στις μεταβιβάσεις από τα χαφ , εκμηδενίζει το στοιχείο του αιφνιδιασμού στην επίθεση. Καλός χρυσός ο Εσίτι, αλλά το στυλ παιχνιδιού του θα ταίριαζε περισσότερο σε μία καθαρά αμυντική διάταξη και όχι σε ένα σύστημα 4-4-2 όπου η μπάλα από τα χαφ θα πρέπει να μεταφέρεται κάθετα, αλλά και να φεύγει από τα πόδια με ταχύτητα και με ακρίβεια.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ «ΦΑΟΥΛ»

Η δημόσια δήλωση του Άμπελ Φερέιρα ότι «ο Ελ Καντουρί είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχω προπονήσει» , μπορεί να βοήθησε τον Μαροκινό ποδοσφαιριστή να μπαίνει στα παιχνίδια με πάθος και με καλή ψυχολογία, όμως δεν τον έκανε ούτε πιο γρήγορο, ούτε πιο αποτελεσματικό απ΄ότι ήταν. Αντίθετα, ίσως, να επηρέασε αρνητικά ορισμένους ποδοσφαιριστές που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος από την περσινή περίοδο, νιώθοντας ότι δεν είναι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές.

ΤΟ «ΤΕΤΑΡΤΟ» ΦΑΟΥΛ

Ήρθε ο Στοχ σα φτασμένος, πλέον, παίκτης να βοηθήσει σαν εξτρεμ τον ΠΑΟΚ να πλαγιοκοπεί με επιθέσεις από τα φτερά.

Ο δικέφαλος μαυραετός είχε ήδη στις τάξεις του και τους Ζαμπα, Λημνιό που έδωσαν πέρσι εξετάσεις και απέδειξαν ότι με την ταχύτητά τους και τις ικανότητές τους να πατάνε περιοχή , θα έκαναν και φέτος τον ΠΑΟΚ να βγάζει «φωτιές» από τα φτερά.

Ο Φερέιρα σε μεγάλο βαθμό δεν εκμεταλλεύτηκε τα χαρίσματα αυτά των τριών εξτρεμ μας στο τακτικό κομμάτι. Έτσι είδαμε τον Στοχ και τον Ζαμπα κυρίως να παίζουν στο χώρο του κέντρου σε ρόλους πλάγιων χαφ. Μοιραία ο Στοχ άρχισε να δείχνει ένα άλλο πρόσωπο απ΄ αυτό που τον είχαμε συνηθίσει και από παιχνίδι σε παιχνίδι έπεφτε ψυχολογικά και να μην ξέρει τι πρέπει να κάνει . Ο Ζαμπά από την άλλη φάνηκε ότι το πήρε πιο ελαφρά, αλλά άρχισε να κάνει του κεφαλιού του, ενώ δε μοίραζε τη μπάλα , όταν έπρεπε να τη δώσει σε συμπαίκτη του.
Καταλαβαίνεται λοιπόν , πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες για να έχει συνοχή μια ομάδα, πόσο δύσκολο είναι να φτιαχτεί ένα συμπαγές ομοιογενές σύνολο και πόσο εύκολα μπορεί να γίνει η αποδόμηση σ΄ ότι προσπαθεί να κτίσει ο προπονητής.
ΤΟ «ΠΕΜΠΤΟ» ΦΑΟΥΛ
Ο Φερέιρα πριν από τα επίσημα παιχνίδια έκανε το λάθος να διαχωρίσει την ομάδα σε βασικούς και μη βασικούς. Θα ήταν χρησιμότερο να είναι πιο διπλωμάτης με τους παίκτες, για να μπορεί όταν κάποιος δεν τραβάει να τον βγάζει χωρίς να σκέπτεται τα παραλειπόμενα. Κάνεις λάθη κύριε επανειλημμένα? Κάτσε στον πάγκο γιατί αξιοκρατικά αυτός που θα σε αλλάξει θα προσπαθήσει περισσότερο. Το είδαμε αυτό με τη χρησιμοποίηση των Αουγκούστο, Μίσιτς και Λημνιου, οι οποίοι ήρθαν από τους μη βασικούς και έδειξαν ότι έπρεπε να είχαν πάρει χρόνο συμμετοχής σε προηγούμενα παιχνίδια.

ΤΟ «ΕΚΤΟ» ΦΑΟΥΛ

Πάμε στο δεύτερο κρίσιμο παιχνίδι με τη Σλόβαν. Η ομάδα έπαιζε καθαρά με την πλάτη στον τοίχο, μετά το δώρο γκολ στη Σλοβακική ομάδα από το πρώτο ματς. Θέλεις να παίξεις επιθετικά και να πετύχεις πολλά γκολ για να αποφύγεις τυχόν απρόοπτα.

Η λογική λέει να ξεκινήσεις με γρήγορα χαφ ή με παίκτες που μπορούν να παίξουν με τη μια και να κατεβάσουν τη μπάλα κάθετα. Δεν το έκανες. Ξεκίνησες με τον Εσίτι και τον Ελ Καντουρί , ένα αρκετά βαρύ δίδυμο , το οποίο ήθελε πολύ χρόνο να μεταφέρει τη μπάλα από την άμυνα στην επίθεση.

Αποτέλεσμα της επιλογής αυτής ήταν να δίνει τη δυνατότητα στον αντίπαλο, ο οποίος κατέβηκε να παίξει με κόντρα επιθέσεις, να διαβάσει το παιχνίδι μας και να προσπαθεί να κλέψει τη μπάλα στο σωστό timing , ώστε να παίξει από την πλευρά που εμείς ανεβάζαμε τον Γιαννούλη στην επίθεση και μέναμε με τρεις αμυντικούς στην άμυνα.
Το χειρότερο ήταν ότι αφού ήθελες να παίξεις επιθετικά με αργό δίδυμο στα χαφ, μοιραία το παιχνίδι μας θα πήγαινε από τα άκρα με σέντρες που θα είχαν στόχο το κεφάλι κάποιου συμπαίκτη. Είδατε εσείς καμία κίνηση των επιθετικών να διεκδικήσουν κεφαλιά.? Είδατε καμία κομπίνα στην επίθεση? Είδατε καμία κίνηση παραπλάνησης στο πρώτο δοκάρι για να περάσει η μπάλα στο δεύτερο ή το αντίθετο ? Και αφού δεν τα βλέπαμε αυτά η χρησιμοποίηση του Πέλκα γι΄αυτό το είδος παιχνιδιού τη νόημα είχε?

ΛΕΙΠΟΥΝ ΒΙΕΙΡΙΝΙΑ, ΜΑΟΥΡΙΟ ΚΑΙ ΟΛΙΒΕΙΡΑ

Ας μη γελιόμαστε..η απουσία των Βιεϊρίνια, Ολιβέιρα, Μαουρίσιο καθόρισε την τύχη μας…

Δε βρίσκεις εύκολα Βιεϊρίνια, Μαουρίσιο και Ολιβέιρα. να βρεθεί σε θέση τετ α τετ σε μια παράλληλη σέντρα.
Τέλος θέλω να πω ότι λάθη κάνουν όλοι οι προπονητές μέχρι να βρουν το δρόμο τους. Στηρίζω με χίλια τον Φερέιρα και τον θεωρώ μεγάλο ταλέντο. Πιστεύω ότι ανήκει στους προπονητές που είναι προγραμματισμένοι σαν κομπιούτερ να πετύχουν αυτό που έχουν σχεδιάσει. Άλλωστε το είπε πολλές φορές και ο ίδιος ότι κάθε μέρα προσπαθεί να γίνει καλύτερος από χθες.

Ο ίδιος κρατά τη μπάλα στα χέρια του….. Νομίζω ήρθε η ώρα να αναθεωρήσει τις απόψεις του, να δει με πιο αυστηρό “μάτι” ορισμένα πράγματα που δεν του βγήκαν και φάνηκαν περισσότερο μετά τα παιχνίδια με τον Αγιαξ. Το πρόβλημα είναι κυρίως ψυχολογικό. Η ομάδα χρειάζεται αυτήν τη διακοπή για να διώξει από μέσα της την αποτυχία της μη πρόκρισης.

Ο προπονητής, όμως χρειάζεται περισσότερο απ΄όλους τη διακοπή για να αναθεωρήσει και να αλλάξει ορισμένα πράγματα στην επιθετική μας τακτική και στους παίκτες που θα αναλαμβάνουν την ευθύνη της επίτευξης του γκολ. Οπωσδήποτε χρειάζονται τα σουτ από τα χαφ, οι διεισδύσεις από τα πλάγια και πιο σαφείς ρόλοι από τους δυο φορ.
Στα χαφ που αναλαμβάνουν το ρόλο της οργάνωσης του παιχνιδιού μας από πίσω και κατά πόσο μπορούν να κάνουν πιο γρήγορο και αποτελεσματικό το παιχνίδι της μεταφοράς της μπάλας στην επίθεση.

Ο τρόπος που αμυνόμαστε ατομικά και ομαδικά μέσα και λίγο έξω από την περιοχή μας και τέλος η δουλειά που πρέπει να γίνει στα στημένα.