Η Ίντερ βρίσκεται ανάμεσα στη Μάντσεστερ Σίτι και ένα ιστορικό ευρωπαϊκό τρεμπλ.

Ενώ η Σίτι είναι το αναμφισβήτητο φαβορί για να κερδίσει τη βραδιά – της δίνεται 74,1% πιθανότητα να το κάνει από τον υπερυπολογιστή Opta – τα απλά μαθηματικά μας λένε ότι σημαίνει ότι η Ίντερ έχει 25,9% πιθανότητες να ανατρέψει το apple cart. Γιατί δεν θα μπορούσε το Σάββατο να είναι η στιγμή ενός στα τέσσερα;

Ιδιαίτερα καθώς η ομάδα του Simone Inzaghi τελείωσε τη σεζόν με άνθηση. Η Ίντερ κέρδισε 11 από τους 12 τελευταίους αγώνες της σε όλες τις διοργανώσεις για να ολοκληρώσει τη σεζόν, συμπεριλαμβανομένης της νίκης στο Coppa Italia επί της Φιορεντίνα.

Η άνοδος τους στο τέλος της σεζόν τους οδήγησε να ανέβουν στην τρίτη θέση στην κατάταξη Opta Power Rankings, που σημαίνει ότι ο φετινός τελικός του UEFA Champions League θα φέρει την νούμερο ένα ομάδα στον κόσμο με την νούμερο τρία.

Ναι, η Ίντερ θα είναι αουτσάιντερ σε αυτό το παιχνίδι. Για αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.

Πώς όμως θα μπορούσαν να προσεγγίσουν το παιχνίδι;

Πρώτον, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η ομάδα του Ιντζάγκι παίζει πολύ διαφορετικά στην Ευρώπη από ότι στην εγχώρια αγορά. Και εννοούμε πολύ διαφορετικά.

Ως ένας από τους πρωτοπόρους στην Ιταλία, η Ίντερ πρέπει συχνά να ορίζει το ρυθμό στους αγώνες και πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία για να διαλύσει τους «μικρότερους» αντιπάλους.

Έχοντας τρέξει το γάντι της Μπάγερν Μονάχου, της Μπαρτσελόνα, της Πόρτο, της Μπενφίκα και της Μίλαν, προφανώς αυτό δεν ισχύει για την πορεία τους στον τελικό του Champions League.

Σε συνολικό επίπεδο, οι αγώνες της Ίντερ στη Serie A είναι πιο ανοιχτοί και βλέπουμε περισσότερη δράση και στα δύο τέρματα. Στο Champions League, τα παιχνίδια είναι πολύ πιο κουμπωμένα.

Και όσο για την ίδια την Ίντερ, όπως θα περίμενε κανείς, είναι πολύ πιο κυρίαρχη στο εσωτερικό. Στη Serie A, είχαν κατά μέσο όρο περισσότερα xG ανά παιχνίδι (1,83) από οποιαδήποτε άλλη ομάδα, ενώ στο Champions League ο μέσος όρος πέφτει στο 1,40 xG ανά παιχνίδι, αρκετά καλός μόνο για την 19η καλύτερη θέση. Ομοίως, το υποκείμενο αμυντικό τους ρεκόρ είναι πολύ καλύτερο στην Ιταλία από ό,τι στην Ευρώπη.

Δύο πράγματα αφορούν αυτό. Πρώτον, το διαμέτρημα της αντίπαλης Ίντερ είναι πολύ υψηλότερο στην Ευρώπη από ό,τι στην Ιταλία, καθιστώντας πιο δύσκολη την κυριαρχία στα παιχνίδια τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά. Και δεύτερο είναι το γεγονός ότι το στυλ παιχνιδιού της Ίντερ ποικίλλει δραστικά μεταξύ των δύο διοργανώσεων. Τα δύο συνδέονται προφανώς.

Οι παρακάτω αριθμοί σειράς δείχνουν πόσο διαφορετικά παίζει η Inter σε κάθε διοργάνωση.

Στη Serie A, πιέζουν πολύ πιο επιθετικά, ξεκινούν τις σεκάνς τους πολύ ψηλότερα στον αγωνιστικό χώρο και επίσης απολαμβάνουν πολύ περισσότερες μακριές πάσες.

Όλες αυτές οι τάσεις ανατρέπονται στο Champions League, όπου ο σχηματισμός 3-5-2 του Inzaghi μετατρέπεται σε πεντάδα πίσω και είναι πιο χαρούμενοι που αμύνονται βαθύτερα.

Για να τονίσουμε πόσο βαθιά αμύνεται η Ίντερ, το 59,8% όλων των πιέσεών της στο Τσάμπιονς Λιγκ έχει έρθει στο δικό της μισό, το υψηλότερο ποσοστό από οποιαδήποτε ομάδα για να προκριθεί από τη φάση των ομίλων.

Και μόλις το 22% των υψηλών πιέσεών τους έρχεται στο τελευταίο τρίτο – η 24η χαμηλότερη αναλογία από τις 32 ομάδες του διαγωνισμού.

Με την Μπάλα:

Αλλά η μετάβαση σε μια πολύ πιο ρεαλιστική προσέγγιση ήταν αναμφισβήτητα το μυστικό για την πορεία τους στον τελικό.

Η Ίντερ κράτησε οκτώ ανέπαφη εστία σε 12 αγώνες του UEFA Champions League αυτή τη σεζόν, συμπεριλαμβανομένων πέντε σε έξι παιχνίδια στα νοκ άουτ. Αν κρατήσει τη Μάντσεστερ Σίτι σε άλλο ένα shutout εδώ, θα ισοφάριζε το ρεκόρ για τα περισσότερα καθαρά φύλλα στα νοκ άουτ σε μία μόνο διοργάνωση της διοργάνωσης (έξι – προηγουμένως είχε κάνει η Άρσεναλ το 2005-06).

Υπήρξαν συναρπαστικά παιχνίδια στα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ τα τελευταία χρόνια, αλλά – εκτός από το απατεώνα 3-3 επί της Μπενφίκα – η Ίντερ δεν συμμετείχε σε κανένα.

Και έτσι ακριβώς θέλουν να είναι.

Χωρίς τη μπάλα, η Ίντερ είναι στην ευχάριστη θέση να παραχωρήσει την κατοχή και να υποχωρήσει μέσα στο δικό της μισό, στήνοντας σε ένα χαμηλό μπλοκ 5-3-2.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι παθητικό μπλοκ, με το backline να είναι ιδιαίτερα επιθετικό όταν του δίνεται η ευκαιρία. Οι ακραίοι Φεντερίκο Ντιμάρκο και ο δυναμικός Ντένζελ Ντάμφρις είναι συνεχώς στο μπροστινό πόδι για να πιέσουν τους αντίπαλους εξτρέμ ή τους μπακ.

Και οι μεγάλοι κεντρικοί χαφ, συνήθως ο Ματέο Νταρμιάν και ο Αλεσάντρο Μπαστόνι, δεν φοβούνται να βγουν έξω και να είναι επιθετικοί σε αντιπάλους χαφ ή επιθετικούς που πέφτουν βαθιά.

Όμως, με το να εγκατασταθεί σε αυτό το χαμηλό μπλοκ και να μπουκώσει στη μεσαία γραμμή, η Ίντερ μπόρεσε να επιβραδύνει τις επιθέσεις των αντιπάλων με πολύ υψηλότερο ρυθμό στην Ευρώπη από ό,τι στη Serie A.

Στο Τσάμπιονς Λιγκ, οι ομάδες έχουν προχωρήσει την μπάλα προς τα εμπρός απέναντι στην Ίντερ με 1,32 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, σε σύγκριση με ταχύτερο 1,48 μέτρα/δευτερόλεπτο στη Serie A.

Οι ομάδες δεν μπορούν να παίξουν τόσο εύκολα μέσω της Ίντερ και αντ’ αυτού αναγκάζονται να επιτεθούν στις πλευρές. Το μέσο πλάτος των αντιπάλων της Ίντερ είναι 25,3 μέτρα στο Champions League το 2022-23, ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στη διοργάνωση.

Η μέθοδος χαμηλού μπλοκ και κόντρα δεν είναι ακριβώς μια νέα τακτική για να παίξεις με τη Σίτι, αλλά είναι ο τρόπος που θα πάει ο Ιντζάγκι.

Με την Μπάλα:

Ο Πεπ Γκουαρδιόλα σίγουρα θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τον Τζον Στόουνς στον υβριδικό ρόλο του σέντερ μπακ/κέντρο χαφ, καθώς η Σίτι θέλει να χτιστεί στη βάση της 3-2. Αυτό θα τους δώσει σταθερότητα και έλεγχο στη μέση του πάρκου, αλλά προσφέρει χώρο στις πλευρές.

Εάν οι δύο επιθετικοί της Ίντερ μπορούν να απομονώσουν και να απομονώσουν τους κεντρικούς αμυντικούς της Σίτι, τότε το ζευγάρι των ακραίων μπακ της Ίντερ με τους Dimarco και Dumfries μπορεί να εκμεταλλευτεί τον χώρο στα κανάλια στο κοντέρ. Αυτοί οι δύο είναι πάντα σε επιφυλακή για μεταβατικές στιγμές και θα ξεπηδήσουν γρήγορα στην αντεπίθεση αν παρουσιαστεί η ευκαιρία. Εκτός από τους δύο σέντερ φορ, τα ακραία μπακ είναι συχνά οι πιο απομακρυσμένοι παίκτες για την Ίντερ καθώς κάνουν θραύση.

Ο Dimarco ήταν μια πραγματική απειλή στα αριστερά αυτή τη σεζόν. Έχει έξι γκολ και οκτώ ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις μέχρι στιγμής, και μόνο τέσσερις από τους συμπαίκτες του μπορούν να βελτιώσουν τα συνολικά 14 γκολ του.

Αυτοί οι αριθμοί περιλαμβάνουν πέντε ασίστ στο UCL και τον Ιταλό που κέρδισε 37 σέντρες από ανοιχτό παιχνίδι στην Ευρώπη το 2022-23. Και οι δύο απολογισμοί κερδίζονται μόνο από έναν παίκτη: τον Kevin De Bruyne.

Ενώ η Dimarco έχει να κάνει με την παράδοση, ο Dumfries θέλει να μπαίνει στο κουτί όσο πιο συχνά μπορεί. Έχει κατά μέσο όρο τέσσερα αγγίγματα στο αντίπαλο κουτί ανά 90 λεπτά σε όλες τις διοργανώσεις το 2022-23 – μόλις δύο αμυντικοί (Jeremie Frimpong (4,4) και Alphonso Davies (4,1)) κατά μέσο όρο περισσότερα αυτή τη σεζόν στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Από την άλλη πλευρά, ο Dimarco έχει κατά μέσο όρο 2,9 αγγίγματα στην αντίπαλη περιοχή ανά 90. Οι μόνοι παίκτες στην ομάδα της Ίντερ που μπορούν να βελτιώσουν τα ποσοστά κάθε ακραίου μπακ είναι οι τέσσερις επιθετικοί στο πλάι.

Δεδομένου του πόσο προχωρημένοι γίνονται και οι δύο, μην εκπλαγείτε βλέποντας τη σέντρα του πλάγιου μπακ σε ένα άλλο…

Και η παρακάτω σειρά στον δεύτερο αγώνα της Ίντερ στον ημιτελικό της εναντίον της Μίλαν δείχνει πόσο αποτελεσματικά μπορούν να επιτεθούν στις ομάδες.

Ο Dimarco ξεκινά την κίνηση με απευθείας μπάλα στο κανάλι…

… Ο Edin Džeko τα καταστρέφει σκληρά…

… κόβει μέσα και γωνιάζει ένα πέρασμα στη διαδρομή του φορτιστή Dumfries…

… που αφήνει την μπάλα πίσω στον Nicolò Barella για να σουτάρει στο τέρμα.

Όσον αφορά τους αρχικούς επιθετικούς, ο Ιντζάγκι συνήθως έχει βάλει τους Τζέκο και Λαουτάρο Μαρτίνεθ στο Τσάμπιονς Λιγκ – το ζευγάρι έχει ξεκινήσει εννέα από τους 12 αγώνες της Ίντερ για το Champions League και κάθε έναν από τους νοκ άουτ αγώνες της – ενώ χρησιμοποίησε τους Ρομέλου Λουκάκου και Χοακίν Κορέα στο Serie A.

Αυτό φαίνεται να έχει αναζωογονήσει τον Λουκάκου, ο οποίος έχει σημειώσει περισσότερες συμμετοχές σε γκολ (12 – επτά γκολ, πέντε ασίστ) στη Serie A από τον Απρίλιο από οποιονδήποτε άλλο παίκτη. Έχει επίσης τεράστιο αντίκτυπο εκτός πάγκου στην Ευρώπη. Παρά το γεγονός ότι έπαιξε μόνο 144 λεπτά και δεν ξεκίνησε ούτε ένα παιχνίδι, ο Λουκάκου είναι ο μόνος παίκτης της Ίντερ που έχει σκοράρει ή έχει ασίστ σε κάθε γύρο που έχει συμμετάσχει.

Ο Ιντζάγκι έχει μέσο όρο 4,9 αναπληρωματικές ανά παιχνίδι στο Champion League (το δεύτερο υψηλότερο από οποιαδήποτε ομάδα), επομένως είναι σαφές ότι οι εναλλαγές εντός του παιχνιδιού αποτελούν βασικό μέρος του αγωνιστικού του πλάνου.

Αλλά είναι ο Μαρτίνεθ που είναι το φυλαχτό της Ίντερ και η κύρια ελπίδα μιας ανατροπής. Με 28 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, έχει σκοράρει τουλάχιστον τα διπλάσια από οποιονδήποτε άλλο παίκτη και προηγείται για σουτ και σουτ στην περιοχή ανά 90. Είναι επίσης υποτιμημένος δημιουργός – κανένας παίκτης της Ίντερ δεν έχει δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες από τις 13 του Είναι ο νικητής του αγώνα τους.

Ένας άλλος νικητής του αγώνα – ή ίσως ο αγώνας προφύλαξης – βρίσκεται στο άλλο κουτί της Ίντερ. Ο τερματοφύλακας André Onana θα είναι έξω για να αποτρέψει τους Erling Haaland and Co. και ο Καμερουνέζος στόπερ μπαίνει στο παιχνίδι σε εξαιρετική φόρμα. Με βάση την ποιότητα των σουτ προς το τέρμα που έχει αντιμετωπίσει, ο Onana έχει αποτρέψει τα περισσότερα γκολ από κάθε τερματοφύλακα στο Champions League αυτή τη σεζόν (7,8 – εννέα δέχτηκε από 16,8 xG εντός εστίας).

Τέλος, λίγα λόγια για τον ίδιο τον Simone Inzaghi. Από τότε που εντάχθηκε στην Ίντερ το 2021-22, η ομάδα του έχει παίξει 20 αγώνες νοκ άουτ σε όλες τις διοργανώσεις στο Champions League, το Coppa Italia και το Supercoppa Italiana. Έχουν χάσει μόνο μία φορά (W15 D4), κρατώντας 12 ανέπαφες την εστία σε αυτά τα 20 παιχνίδια και σηκώνοντας τέσσερα τρόπαια.

Θα είναι το νούμερο πέντε του τροπαίου αυτό το Σαββατοκύριακο; Αν είναι, μάλλον δεν θα είναι όμορφο, αλλά ο Ιντζάγκι δεν θα νοιαστεί ούτε λίγο.

Πηγή: Theanalyst

Το PAOKDAY Football Analysis για τελευταία φορά σε αυτή την αγωνιστική σεζόν να προσπαθήσει να εξηγήσει τα όσα έγιναν στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ.

Το σχέδιο του ΠΑΟΚ

Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε με ξεκάθαρο στόχο να περιμένει την ΑΕΚ και όταν του έρθει η ευκαιρία να πετύχει κάποιο γκολ για να προχωρήσει σε μια διαχείριση του αγώνα. Άλλωστε η μοναδική νίκη του “Δικεφάλου του Βορρά” φέτος κόντρα στην Ένωση ήρθε πάνω σε αυτή την λογική.

Η συγκεκριμένη τακτική στον τελικό έφερε την αποβολή του Ρότα σε μια αντεπίθεση των “ασπρόμαυρων” με τον Τάισον. Μια αποβολή που άλλαξε τα δεδομένα και την προσέγγιση τόσο του Αλμέιδα όσο και του Λουτσέσκου.

Ανούσια κατοχή της μπάλας

Ο ΠΑΟΚ στον τελικό κόντρα στην ΑΕΚ είχε μέσο όρο κατοχής της μπάλας που έφτασε στο 71%!!  Αλλά στην ουσία αυτό από μόνο του δεν λέει σε κανέναν τίποτα. Η κατοχή της μπάλας δεν παίζει απολύτως κανέναν ρόλο αν δεν εξετάσουμε κάποιες συγκεκριμένες παραμέτρους, όπως για παράδειγμα αν είναι στο αμυντικό τρίτο ή στο επιθετικό τρίτο. Επίσης μεγάλη σημασία παίζει και τι μπορεί να κάνει μια ομάδα όταν έχει την μπάλα στα πόδια της.

Στην προκειμένη περίπτωση ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να δημιουργήσει πολλές μεγάλες ευκαιρίες μπροστά στην εστία της ΑΕΚ για να πετύχει κάποιο γκολ.

Δεν ταίριαζε στο παιχνίδι ο Τόμας

Στα αρχικά πλάνα του ΠΑΟΚ η επιλογή του Τόμας θα μπορούσε να χαρακτηριστική εξαιρετική. Όμως με την αλλαγή των δεδομενών και τον ΠΑΟΚ να αγωνίζεται με παίκτη περισσότερο και να προσπαθεί να ανοίξει μια κλειστεί άμυνα χωρίς να έχει έναν φορ που να θεωρείται αυτό που λένε “κολώνα” μέσα στην μεγάλη περιοχή, προκειμένου να παλέψει με τους δύο δυνατούς κεντρικούς αμυντικούς ΑΕΚ.

Εκεί χρειαζόταν περισσότερο ένας φορ σαν τον Ολιβέιρα που έχει ύψος και την δύναμη στο σώμα για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των συνθηκών του αγώνα.